Adoptie, draagmoederschap of co-ouderschap?

Ooit het gevoel gehad pionier te zijn op een bepaald gebied? Niemand in je omgeving die hetzelfde pad al heeft bewandeld en kan zeggen hoe het precies moet? Adoptie kan een lang en onzeker proces zijn. Draagmoederschap moet je gegund worden door een vrouw uit je omgeving. Bij co-ouderschap moet je jezelf bewust zijn dat het een commitment voor de rest van je leven is. Keuzes die niet over één dag ijs gaan en zonder slag of stoot zullen verlopen. We hopen meer helderheid te krijgen door veel praten over de opties voor het vervullen van onze kinderwens.

Ouderschap via een andere manier dan de traditionele weg, is duidelijk een onderwerp waar de meesten niet veel over na hebben gedacht. Zoals het een echte Nederlander betaamt, heeft iedereen hier echter wél een duidelijke mening over. Meningen die variëren van “is dat ook een optie” tot “waarom zou je voor een ingewikkelde constructie als co-ouderschap kiezen”. We zijn er wel achter gekomen dat er geen perfecte keuze is. Als die er was, dan was onze keuze wel duidelijk geweest. In dit geval kiezen we voor de keuze, die het meest perfect voor óns is. Welke keuze het ook gaat worden, in tegenstelling tot vele andere keuze van ons, zal dit een keuze zijn die we weloverwogen hebben.

Nieuwe opties

Afgelopen weekend zijn we opnieuw naar een bijeenkomst voor wensouders geweest, georganiseerd door Meer dan gewenst. Dit keer in Amsterdam. Fijn om even met “lotgenoten” te praten. Er waren veel sprekers die uit eigen ervaring spraken. Naast de homo- en lesbische stellen, waren er ook opvallend veel alleenstaande (hetero)vrouwen met een kinderwens. We zijn al vaker bij een bijeenkomst geweest, dus we vroegen ons in eerste instantie af of dit nog wel toegevoegde waarde had. Dat had het uiteindelijk zeker! Vele ervaringsdeskundigen deden hun verhaal. Naast de vele opties die wij dachten te hebben, zijn er na die dag nog enkele realistische bij gekomen.

Eén van de sprekers was een vader van een tweeling. Samen met zijn echtgenoot zijn zij met behulp van een Amerikaans bemiddelingsbureau in contact gekomen met een draagmoeder. Waar het in Nederland commercieel draagmoederschap niet mogelijk, biedt dit in de VS wel mogelijkheden. Als wensouders ben je wel uiteraard wel aan strikte regels verbonden. Zo mag een draagmoeder niet de biologische moeder zijn. Het bureau bemiddeld dan ook tussen de ouders in spe en vrouwen die een eisprong willen doneren. Een voorwaarde voor de betrokken vrouwen is wel dat zij het niet doen omdat zij het geld nodig hebben. Alle vrouwen hebben dan ook een vaste baan en investeren de vergoedingen dan ook vaak in bijvoorbeeld een studie. Via deze zeer kostbare weg is het mogelijk om binnen we vrij kort tijdsbestek vaders te worden.

Vervolgens kwam er een alleenstaande vrouw aan het woord, samen met de twee mannen waar zij twee kinderen mee heeft gekregen. Zij en het homostel vertelden op een zeer open wijze over het hele proces wat hen bracht tot hun volmaakte gezin. Wat wij voorheen niet zagen als de eerste optie voor het krijgen van kinderen kwam plotseling een stuk dichterbij na het zien van dit complete plaatje. Er stond in onze ogen dan ook niet een stel en alleenstaande vrouw, maar een gezin van drie mensen en hun kinderen. Tijdens de paralelsessie die volgde, zijn wij nog even wat dieper op co-ouderschap ingegaan. Na gesproken te hebben met enkele deskundigen hebben wij de tip gekregen om eens te gaan “daten” met vrouwen die nadenken over co-ouderschap en veel ideeën uit te wisselen tot je de persoon tegenkomt waarmee je dit avontuur voor de volle 100% mee aan durft te gaan. En dát is dan ook precies hetgeen wat wij de komende periode zullen gaan doen!

De eerste stappen naar ons volmaakte gezin

Op 6 mei zijn mijn vriend en ik samen in het huwelijksbootje gestapt. Het partnerbootje om precies te zijn. Hoe je het beestje ook noemt, het was de mooiste dag van ons leven. Ik ben een romanticus, dus ik had het liefst met allerlei toeters en bellen willen trouwen. De reden dat wij voor een geregistreerd partnerschap hebben gekozen is heel bewust. We hebben een sterke kinderwens. Deze wens was er al voordat mijn partner en ik elkaar leerden kennen en deze is sindsdien alleen maar sterker geworden. Nu denken velen: “Een kinderwens? Dan is het juist beter om getrouwd te zijn?” Dat is deels waar. Een bezoek aan een Meer dan gewenst bijeenkomst in Nijmegen, heeft ons doen nadenken over de voor- en nadelen. Meer dan gewenst is een stichting die bijeenkomsten organiseert voor lesbische wensmoeders en homo wensvaders.

Eigenlijk zijn er alleen maar voordelen aan een geregistreerd partnerschap ten opzichten van een huwelijk, als het twee homomannen met een kinderwens betreft. Het is namelijk voldoende om samen een kind te adopteren en het biedt geen belemmeringen bij een draagmoeder. In het kort: Wil je als homostel samen adopteren, dan moet je getrouwd zijn. Een geregistreerd partnerschap wordt erkend als een huwelijk en volstaat om die reden. Bij een draagmoederschap vereenvoudigt een partnerschap de erkenning van een kind door de biologische vader. In dit geval een van de wensvaders. Juridisch gezien mag een man geen kinderen erkennen die buiten zijn huwelijk zijn geboren.

Nu is het voor twee mannen lastig op biologische wijze een kind te krijgen. Hier hebben homomannen toch echt een draagmoeder voor nodig. Een kind mag ook wettelijk niet meer dan twee juridische ouders hebben. De eerste is vanzelfsprekend de draagmoeder. De tweede de donor van het homostel. Ben je als wensvaders samen getrouwd, dan levert dit juridisch wat complicaties. Ben je geregistreerd partner van elkaar, dan mag je als wensvader wél kinderen buiten je partnerschap erkennen. Zonder tussenkomst van een rechter, wel te verstaan. Kortom: Een partnerschap geeft voordelen bij het kiezen voor een draagmoeder en biedt geen nadelen bij een adoptie. Dat maakte de keuze voor ons vrij simpel. En dat romantische huwelijk? Dat komt zodra onze kinderwens is vervuld!