Het zoeken naar de meest geschikte moeder voor je kind is zo makkelijk nog niet. Denk je klaar te zijn met daten, begint het allemaal weer op nieuw. De zoektocht naar de meest perfecte match om - in ons geval een co-ouderschap mee aan te gaan - lijkt meer de zoektocht naar een liefdespartner dan we dachten. Vele gevoelens en onzekerheden passeren dan ook de revue. Vind ze ons een leuk koppel, liggen we op één lijn en hebben we dezelfde humor en interesses.
We hebben de kans gehad om met enkele vrouwen af te spreken. Stuk voor stuk mooie en interessante persoonlijkheden die allen goede vriendinnen en fantastische moeders zouden kunnen worden. Maar is dat alleen een goede basis? Het lijkt misschien heel voor de hand liggend dat om voor een zakelijke houding kiest en via een checklist alle voor jou belangrijke punten afgaat. Het gaat tenslotte om jouw toekomstige kind. Maar wij proberen vooral naar ons gevoel te luisteren. Waar je bij veel vrouwen het gevoel hebt dat het best wat zou kunnen worden, komt op een dag die ene vrouw voorbij met wie je de sprong in het diepe zou durven maken. We gaan ook voor niets minder dan zo'n gevoel!
Deal breakers of open ter discussie
Wij hebben voor onszelf enkele punten benoemd waarop wij denken geen compromis te kunnen en willen maken, zonder dat het ons idee van een goed ouderschap ondermijnd. Er zijn daarnaast nog vele kleinere onderdelen waarop wij best zouden kunnen schikken. Binnen onze relatie kijken mijn man en ik al anders tegen bepaalde standpunten aan, laat staan wanneer er nog een derde of misschien en wel een vierde persoon bij komt kijken. Er met de wensmoeders over praten leed voor ons zelfs tot een punt waarop onze absolute deal breakers ineens punten werden die we best wel bespreekbaar wilden maken.
Punten die wat ons betreft minimaal op de wensagenda zouden moeten staan zijn, rolverdeling, erkenning en basisopvoeding. Verder is de afstand tussen beide gezinnen en de bereidheid om hiervoor te verhuizen een belangrijk onderdeel, zeker als er voor kiest om (deels) als één groot gezin te leven en vaak bij elkaar over de vloer wilt komen. Stof waar wij in ieder geval veel over nadenken.
Wanneer kies je dan voor elkaar
Een enorme gewetensvraag en iets wat je wellicht nooit met volle 100 procent zekerheid kan zeggen. Wij hebben voor onszelf een tijdsduur vastgesteld waarbij wij denken een wensmoeder goed genoeg te kunnen leren kennen en een 'commitment for life' met haar aan te durven gaan. Regelmatig bij elkaar over de vloer komen, uitjes ondernemen en voorzichtig elkaars familie en vrienden leren kennen is hierin enorm belangrijk.
Ik maakte al eerder de vergelijking met een liefdesrelatie. Je wordt verliefd, leert elkaar kennen en zit op een roze wolk waarin alles perfect lijkt te zijn. De grootste proef op je relatie komt dan ook vaak wanneer je eens niet op je best bent en je de ander nog steeds kan respecteren voor wie diegene is. Je probeert je leven in grote lijnen samen uit te stippelen. Je kan niet op alle mogelijke scenario's voorbereid zijn en laat dingen soms zijn beloop gaan. Waarom zou het binnen een co-ouderschap in-wording eigenlijk anders moeten?
Wij hebben voor onszelf enkele punten benoemd waarop wij denken geen compromis te kunnen en willen maken, zonder dat het ons idee van een goed ouderschap ondermijnd. Er zijn daarnaast nog vele kleinere onderdelen waarop wij best zouden kunnen schikken. Binnen onze relatie kijken mijn man en ik al anders tegen bepaalde standpunten aan, laat staan wanneer er nog een derde of misschien en wel een vierde persoon bij komt kijken. Er met de wensmoeders over praten leed voor ons zelfs tot een punt waarop onze absolute deal breakers ineens punten werden die we best wel bespreekbaar wilden maken.
Punten die wat ons betreft minimaal op de wensagenda zouden moeten staan zijn, rolverdeling, erkenning en basisopvoeding. Verder is de afstand tussen beide gezinnen en de bereidheid om hiervoor te verhuizen een belangrijk onderdeel, zeker als er voor kiest om (deels) als één groot gezin te leven en vaak bij elkaar over de vloer wilt komen. Stof waar wij in ieder geval veel over nadenken.
Wanneer kies je dan voor elkaar
Een enorme gewetensvraag en iets wat je wellicht nooit met volle 100 procent zekerheid kan zeggen. Wij hebben voor onszelf een tijdsduur vastgesteld waarbij wij denken een wensmoeder goed genoeg te kunnen leren kennen en een 'commitment for life' met haar aan te durven gaan. Regelmatig bij elkaar over de vloer komen, uitjes ondernemen en voorzichtig elkaars familie en vrienden leren kennen is hierin enorm belangrijk.
Ik maakte al eerder de vergelijking met een liefdesrelatie. Je wordt verliefd, leert elkaar kennen en zit op een roze wolk waarin alles perfect lijkt te zijn. De grootste proef op je relatie komt dan ook vaak wanneer je eens niet op je best bent en je de ander nog steeds kan respecteren voor wie diegene is. Je probeert je leven in grote lijnen samen uit te stippelen. Je kan niet op alle mogelijke scenario's voorbereid zijn en laat dingen soms zijn beloop gaan. Waarom zou het binnen een co-ouderschap in-wording eigenlijk anders moeten?
