Welkom bij de eerste Wensouderbijeenkomst

Baby met homovlag

Den Haag, 8 maart 2014 - En toen was de dag daar. Na heel veel Tweets, posts, persberichten en gastgesprekken was het dan zover: De allereerste informatiedag voor wensouders die hun kinderwens op een niet-traditionele manier willen haan invullen. Het moet allemaal plaatsvinden op het kantoor van COC Haaglanden. Laat nu net de dag ervoor een evenement gehouden worden van ongeveer gelijke grootte. Ik had de opstelling niet beter neer kunnen zetten! Zaterdagochtend, nog even de laatste presentaties van alle gastsprekers bij elkaar voegen. Nog even wat special effects aan het stukje over mijn persoonlijke verhaal toevoegen... Klaar! De feestelijk verpakte combinaties van flessen wijn en een zak Haribo in mijn fietstas en vol verwachting van wat er komen gaat, op naar de zaal. Het is een prachtige lentedag, dus nu maar hopen dat niet te veel mensen last minute de net geopende strandtenten verkiezen boven een middag in een muffe zolderzaal.

 Het uur wat nog resteert voordat de eerste gasten blijkt nog een race tegen de klok te zijn, als ik tussen het verwelkomen van de gastsprekers door op en neer naar de zaal ren voor de laatste finishing touch. Zodra de gasten binnen beginnen te stromen en mijn man mij opbelt om te vertellen dat hij de fiets niet van zijn slot krijgt, lijken mijn zenuwen mij op de proef te stellen. "Alles komt goed", maak ik mezelf wijs. Zoals het een goed gastheer betaamd heet ik iedereen persoonlijk welkom: "Een blauwe sticker als je slechts oriënterend bent, een gele als je openstaat voor contacten." De persoonlijke belangen voor het bijwonen van de bijeenkomst en dus ook stickers, waren verdeeld. Onze co-moeder in de dop sluit zich aan. Vol trots stel ik haar voor aan Sara Coster - auteur van 'De wens en de vaders'. Een boek wat meermalen verslonden is door haar. Alles komt uiteindelijk ook daadwerkelijk goed als manlief inmiddels ook is aangekomen.

De laatste bezoekers stromen binnen. Het aandeel niet-opdagers valt mij reuze mee. Op naar boven om de verloren tijd die we nu al opgelopen hebben in zien te halen. De wet van Murphy blijkt nog altijd van kracht te zijn als de beamer plots geen beeld meer geeft. Nét nu ik de aandacht naar me toe heb getrokken om van start te gaan. De advocaat springt mij te hulp met wat uitgeprinte slides en we kunnen met een om gehusseld programma van start. Het juridische gedeelte omvat alle combinaties van niet-traditioneel ouderschap die je maar kan bedenken en wekt dan ook veel vragen op bij het publiek. Ook wij kwamen na onze inmiddels vierde bijeenkomst wederom tot nieuwe bevindingen. “Ondanks dat een co-oudercontract geen enkele juridische waarde heeft, kan het je nog best bijstaan, mocht je onverhoopt toch op non-speaking terms met de co-moeder zijn.” Toch maar snel aan beginnen dan!

Van het verhaal van Sara Coster kan ik maar geen genoeg krijgen. Ze heeft het toch maar goed voor elkaar met haar twee mannen en jongens. Hoewel wij met onze co-moeder onze eigen weg moeten inslaan, vind ik het een mooie bron van inspiratie. Last but not least was de lesbische moeder met bekende donor aan de beurt. Zij neemt ons mee in haar persoonlijke verhaal en overwegingen om destijds te kiezen voor haar vorm van ouderschap. Vanuit mannelijk oogpunt wordt er vanuit de zaal wat vragen gesteld vanuit de positie van de donor die ondanks zijn donor-status ook bepaalde rechten heeft verworven.

Zo langzaam aan nadert het einde van deze innoverende dag waar ik met volle tuigen van het genoten. De enthousiaste reacties uit het publiek zijn voor mij dan ook een uitnodiging om hier mee verder te gaan.